Μαμφρέδος

(Manfred, 1232 – 1266). Βασιλιάς της Σικελίας (1258-66). Ήταν νόθος γιος του Φρειδερίκου Β’, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού έθνους (1194-1250). Το 1251 κατέπνιξε εξέγερση των βαρόνων των πόλεων. Καλλιεργημένος και φιλόδοξος, δημιούργησε κύκλωμα συμμαχιών εναντίον των ανοργάνωτων αντιπάλων του και πολέμησε με επιτυχία τους Γουέλφους (παπική παράταξη) της Τοσκάνης (1260). Η συνετή διοίκησή του συντέλεσε στην αύξηση της συμπάθειας των υπηκόων του. Το γεγονός αυτό ανησύχησε τον πάπα Ουρβανό Δ’, ο οποίος συμμάχησε με τον Κάρολο Α’ της Ανδηγαυίας και στράφηκε εναντίον του. Ο Κάρολος αποβιβάστηκε στη Σικελία και, σε μάχη που έγινε κοντά στο Βενεβέντο, νίκησε και σκότωσε τον Μ.